This is a partial list of artworks produced by Pablo Picasso from 1951 to 1960. 1951. Massacre in Korea (1951) Baboon and Young (1951) The election of Paris (1951) Později v roce 1939 začne druhá světová válka. A to je lámání, lámání celých národů, to je nový obrat v historii, který se moc nepotkal. O několik let později Picasso je přesně to, proč bude mluvit o malbě jako plátně se smutným začátkem. Pablo Picasso bol španielsky maliar, sochár, grafik, keramik a scénický výtvarník považovaný za jedného z najväčších a najvplyvnejších umelcov 20. storočia. Picasso je pripočítaný, spolu s Georges Braque , s vytvorením kubizmus. Skorý život. Pablo Picasso sa narodil v Málage v Španielsku 25. októbra 1881. Picassova Vay Tiền Nhanh. Strona Główna > Inspirujący artyści > Pablo Picasso – malarz, który nie był dobrym człowiekiem Fot. Pablo Picasso, Kobiety Algieru, 1955 r. Pablo Picasso. Malarz. Geniusz. Legenda. Tymi słowy (i wieloma innymi) można by określić tego wybitnego artystę, który po dziś dzień ma ogromny wpływ na rozwój sztuki współczesnej. Jego znaczenia nie sposób przecenić. Oczywiście można również powiedzieć sporo złego o Picasso. Nie był człowiekiem cnotliwym ani wartym naśladowania w życiu prywatnym. Niemniej jego twórczość ukształtowała wiele umysłów artystów, miłośników sztuki oraz... wielu postronnych ludzi, którzy nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Pablo Picasso Pablo Picasso (ur. 25 października 1881, Malaga, Hiszpania; zm. 8 kwietnia 1973, Mougins, Francja) był hiszpańskim malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, ceramikiem, scenografem, poetą i dramaturgiem, który obecnie jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych i najwybitniejszych artystów XX wieku. Wspólnie z Georgesem Braque Picasso stworzył nurt artystyczny znany jako kubizm. Picasso wykazał się niezwykłym talentem artystycznym już w młodości, malując swój pierwszy obraz w wieku 9 lat. Początkowo malował obrazy naturalistyczne, ale w pierwszej dekadzie XX wieku zmienił styl. Eksperymentując z różnymi teoriami, technikami i pomysłami, eksplorował coraz bardziej radykalne style, ostatecznie dochodząc do kubizmu. Wyjątkowo płodny przez całe swoje życie Pablo Picasso zdobył sławę i ogromną fortunę dzięki rewolucyjnym osiągnięciom artystycznym, stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w sztuce XX wieku. Do jego najsłynniejszych dzieł należą proto-kubistyczne Les Demoiselles d'Avignon (1907) i Guernica (1937). Twórczość Pablo Picasso Jako że twórczość Pablo Picasso jest wyjątkowo bogata i różnorodna, postanowiłem przedstawić ją z podziałem na poszczególne okresy. W ten sposób nie tylko będzie bardziej przejrzyście, ale też... przyjemniej. Jest bowiem tak dużo interesujących prac, które chciałbym tutaj zamieścić, że po prostu muszę (czuję to w głębi mojego jestestwa) przedstawić je w kilku osobnych galeriach. Pierwsze dzieła Picassa Kiedy mówimy o wczesnych pracach jakiegoś artysty, mamy zazwyczaj na myśli dzieła ukończone na początku jego kariery. Jednak w przypadku Pabla Picassa najstarsze przykłady jego płodnego talentu artystycznego sięgają znacznie dalej – zaczął malować, gdy był jeszcze dzieckiem. W wieku 9 lat mały Pablo ukończył swój pierwszy obraz: Le Picador, który przedstawiał mężczyznę na koniu podczas walki byków. Przez następne lata Picasso poczynił jednak znaczne postępy, udowadniając tym samym zaawansowane rozumienie podstaw sztuki klasycznej, w tym anatomii człowieka. W wieku zaledwie 13 lat Picasso oficjalnie rozpoczął karierę jako artysta. Tworzył wówczas w realistycznym stylu. Lubił malować szczególnie portrety swoich bliskich i sceny religijne. Oba te zainteresowania artystyczne są widoczne w Pierwszej komunii, dużym obrazie przedstawiającym jego ojca, matkę oraz młodszą siostrę Lolę klęczącą przed ołtarzem. Artysta miał zaledwie 15 lat, kiedy ukończył ten obraz. Przyglądając się pracom Picasso z tamtego okresu, można zauważyć, że z czasem (od około 1897 roku) jego obrazy zaczęły przybierać mniej realistyczną formę. Niewątpliwie pod wpływem ekspresjonisty Edwarda Muncha i postimpresjonistycznych dzieł Toulouse-Lautreca, kolejne dzieła wyrażają rosnące zainteresowanie Picassa eksperymentowaniem z bardziej swobodnym, awangardowym stylem. Okres błękitny (1901–1904) W 1901 roku Picasso całkowicie porzucił realizm. Jest to szczególnie wyraźne w jego preferencjach dotyczących koloru, który ewoluował od naturalistycznych odcieni do chłodniejszych tonów. Prace z tego okresu są ponure – zarówno pod względem koloru, jak i tematyki. Takie podejście prawdopodobnie spowodowane było depresją Picasso wywołaną samobójstwem bliskiego przyjaciela Carlosa Casagemasa. Monochromatyczne obrazy często przedstawiają postacie żyjące w biedzie lub rozpaczy, jak chudy gitarzysta w The Old Guitarist czy nieszczęśliwy Absinthe Drinker. Obrazy są melancholijne, budzące smutek, a do tego enigmatyczne – dość trudne do jednoznacznej interpretacji. Niebieski okres charakteryzuje się zagłębianiem w ludzką psychikę – odizolowaną od świata, zamkniętą we własnym cierpieniu. Okres różowy (1904–1906) Kiedy w 1904 roku Picasso zamieszkał w Montmartre wśród poetów i pisarzy, przestał skupiać się na motywach ubóstwa, samotności i rozpaczy. Wszedł w swój okres różowy, nadal jednak przedstawiał postacie w charakterystycznym stylu malarskim. Chociaż na tych obrazach wciąż występują odcienie niebieskiego, kontrastują z nimi cieplejsze barwy. Bohaterami obrazów nie są już osoby żyjące w rozpaczy, lecz artyści, w tym akrobaci, klauni, arlekini i inni artyści cyrkowi. Opierając się w dużej mierze na intuicji, a nie na bezpośredniej obserwacji, okres różowy Picassa stanowi początek eksperymentów stylistycznych z prymitywizmem. Pod wpływem przedromańskiej rzeźby iberyjskiej, sztuki oceanicznej i afrykańskiej Picasso coraz bardziej odchodził od realizmu. Prymitywizm i sztuka afrykańska (1907-1909) Przez kolejne trzy lata Pablo Picasso znajdował inspirację w sztuce oceanicznej i afrykańskiej. Faza ta zachowała ciepłe barwy poprzedniego okresu, ale przyniosła zmianę stylu i tematyki. Zamiast produkować figuratywne portrety, artysta zaczął przedstawiać bardziej abstrakcyjne, inspirowane maskami afrykańskimi postaci wszelkiego rodzaju – od prostytutek z burdelu w Barcelonie (Les Demoiselles d'Avignon) po samego siebie (Autoportret). Les Demoiselles d'Avignon (Panny z Avinion) to pierwsza kompozycja tego okresu. Zainspirowana została rzeźbą iberyjską, którą Picasso zobaczył w czerwcu 1907 roku w muzeum etnograficznym w Palais du Trocadéro. Kiedy w tym samym roku artysta pokazał obraz znajomym w swojej pracowni, niemal powszechną reakcją był szok i obrzydzenie. Matisse ze złością uznał to dzieło za mistyfikację. Picasso pokazał Les Demoiselles d'Avignon publicznie dopiero w 1916 roku. Formalne pomysły opracowane w tych latach prowadzą bezpośrednio do następnego okresu w twórczości Pablo Picasso, jakim jest kubizm. Kubizm analityczny (1909-1912) Kubizm analityczny charakteryzuje się monochromatycznymi, zawiłymi płótnami pełnymi nakładających się, geometrycznych form. Układ tych fragmentów tworzy podmiot, który często jest nierealistycznie przedstawiany pod wieloma kątami jednocześnie. Formy prezentowane na obrazach są rozbite na pryzmatyczne fragmenty i ponownie złożone w sposób nie do końca zgodny z ich pierwotnym kształtem. Celem kubizmu analitycznego nie było malowanie dla oka odbiorcy (wartości estetycznych), ale jego intelektu. Umysł może bowiem "widzieć" tylko fragment przedmiotu i to wystarczy, by uzupełnić sobie brakujące elementy. Kubizm syntetyczny (1912-1917) Dzieła wykonane w stylu syntetycznego kubizmu zostały uproszczone (w stosunku do kubizmu analitycznego), są polichromatyczne i zainspirowane sztuką kolażu. Podobnie jak poprzednia faza, obrazy te wyrażają zainteresowanie abstrakcją. Kubizm syntetyczny nie deformuje tak bardzo przedmiotów, stosowane są też znacznie żywsze barwy. Neoklasycyzm (1917-1925) Stopniowo odchodząc od niemal abstrakcyjnego syntetycznego kubizmu, Pablo Picasso przyjął styl neoklasyczny. Zmiana ta nastąpiła wkrótce po pierwszej wizycie artysty we Włoszech, gdzie zainspirował go naturalizm włoskich obrazów renesansowych. Starając się naśladować tych dawnych mistrzów, Picasso wrócił do malarstwa figuratywnego – choć obrazy z tego okresu nie były aż tak realistyczne jak jego wczesne prace. W tym czasie artysta stworzył formalną składnię do wyrażania swoich emocji, uwalniając tym samym lęki psychiczne i erotyzm. Surrealizm (1925-1932) Po neoklasycyzmie Picasso ponownie odszedł od naturalizmu. W 1925 roku rozpoczął pracę nad obrazami, które zostały uznane za surrealizm. Charakteryzowały się przedstawianiem rozmarzonych postaci o nieuporządkowanych rysach twarzy i skręconych ciałach. Tę surrealistyczną jakość podkreśla nienaturalna paleta jasnych tonów i sprzecznych kolorów, a także wypaczone poczucie perspektywy i kontrast między formami organicznymi i geometrycznymi. Chociaż Picasso nie jest uważany za malarza surrealistycznego, jego obrazy z tego okresu wniosły znaczący wkład w ruch surrealistów. Późniejsze prace (do 1973) Po okresie surrealistycznym Picasso nadal malował, ale trudno tutaj o jasny podział na określone style, ponieważ każda z prac zawiera różne elementy z poprzednich okresów. To podejście zakończyło się eklektyczną kolekcją obrazów, które zarówno ilustrują wpływ zmieniającego się stylu artysty, jak i przypominają widzom o jego nieskończonym talencie. Poświęcając całą energię swojej pracy, Pablo Picasso stał się odważniejszy, jego prace były bardziej kolorowe i wyraziste. Artysta stworzył w tym czasie bardzo dużo obrazów, setki rycin, miedziorytów. Prace te zostały odrzucone przez większość odbiorców jako pornograficzne fantazje bezsilnego starca lub dzieła wykonywane byle jak, bez odpowiedniego zaangażowania. Dopiero później, po śmierci artysty, kiedy reszta świata sztuki odeszła od abstrakcyjnego ekspresjonizmu, zaczęto postrzegać późne dzieła Picassa jako zapowiedź neoekspresjonizmu. Pablo Picasso: ciekawostki Jak widać, Pablo Picasso był niesamowicie płodnym twórcą. W związku z tym nasuwa się myśl, że musiał być jednocześnie niezwykle interesującą osobą – na wielu życiowych płaszczyznach. I rzeczywiście – w trakcie lektury licznych materiałów na temat artysty (książek, wywiadów, artykułów etc.) natknąłem się na niezłe smaczki. Oto one: Ponieważ Picasso był bardzo słaby tuż po urodzeniu, pielęgniarka uznała, że ​​nie żyje, i położyła go na stole. Chwilę później palący cygaro wujek małego Pablo dmuchnął pierścieniem dymu w twarz noworodka. Dziecko natychmiast zareagowało "grymasem i rykiem wściekłości". Pełne imię i nazwisko artysty składa się w sumie z 23 wyrazów i brzmi: Pablo Diego José Francisco de Paula Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso. Jego imię i nazwisko zawierają odniesienia do świętych i członków rodziny. Nazwisko Pabla Picassa pochodzi od jego matki, Maríi Picasso y López. Jego ojciec nazywał się José Ruíz Blasco. Pablo Picasso był cudownym dzieckiem, które potrafiło rysować, zanim mogło mówić. Picasso został przyjęty do School of Fine Arts, gdy miał 13 lat. Podczas gdy większości studentów zdawanie egzaminów wstępnych zajmowało miesiąc, on ukończył je w zaledwie tydzień. Kiedy Picasso miał 16 lat, uczęszczał do madryckiej Królewskiej Akademii San Fernando. Wkrótce porzucił naukę, ponieważ nie lubił edukacji formalnej. Picasso często nosił ze sobą pistolet wypełniony ślepymi nabojami. Był gotowy strzelać do wszystkich napotkanych nudziarzy lub każdego, kto obraził Cézanne'a. Picasso był nie tylko malarzem – zajmował się również rzeźbą, ceramiką, scenografią oraz pisaniem (poezja, dramat, opowiadania). Kiedy Mona Lisa została skradziona z Luwru w sierpniu 1911 roku, Picasso został głównym podejrzanym. Prawdziwym złodziejem okazał się Vincenzo Perugia (skazany na 8 miesięcy więzienia). W 1912 roku Picasso wymyślił kolaż. Przymocował wówczas ceratę, gazetę, wycinki i inne materiały do ​​powierzchni swojego obrazu. Dzięki talentowi Pablo Picasso i Georgesa Braque'a kolaż stał się integralną częścią sztuki współczesnej. Ta dwójka artystów pokazała wszystkim, że można porzucić ideę, iż sztuka jest oknem na naturę – w rzeczywistości jest bowiem układem metaforycznych znaków. Po tym, jak Picasso opuścił swoją kochankę Dorę Maar dla innej kobiety, Dora doznała załamania nerwowego. Słynne stały się jej słowa: Po Picassie tylko Bóg. Swoją słynną Guernicę Picasso ukończył w zaledwie trzy tygodnie. Czarno-biały obraz odzwierciedla zniszczenie miasta Guernica 26 kwietnia 1937 roku przez niemieckich i włoskich sojuszników Franco podczas hiszpańskiej wojny domowej. Obraz stał się symbolem okropieństw wojennych. Według Guinness World Records, Picasso jest jednym z najbardziej płodnych malarzy na świecie. W trakcie swojej 78-letniej kariery stworzył ponad 13 500 obrazów, 100 000 druków i rycin, 34 000 ilustracji książkowych oraz 300 rzeźb – łącznie ponad 147 800 dzieł sztuki. Obrazów żadnego innego artysty nie skradziono więcej razy niż tych stworzonych przez Pablo Picasso. Kiedy Pablo Picasso rozczarował się tradycyjnym chrześcijaństwem, odnalazł się w dziełach Nietzschego. Od 1935 roku, gdy miał 53 lata, Pablo Picasso zaczął pisać wiersze. Podobnie jak jego malarstwo, poezja jest trudna do kategoryzacji. Wiersze są w dużej mierze pozbawione tytułu, brakuje interpunkcji, a tematyka jest dość... powiedziałbym, szczególna. Ale to trzeba samemu przeczytać. Pablo Picasso był kobieciarzem. Historycy szacują, że miał setki kochanek. Często, gdy jakaś wpadła mu w oko, wręczał jej złotą figurkę małego mężczyzny z dużym fallusem, co oznaczało, że chciał się z nią przespać. Fernande Olivier (1881-1966) była pierwszą kobietą, z którą Picasso związał się na stałe. Była też tematem wielu jego obrazów z okresu różowego. Po siedmiu burzliwych latach para rozeszła się w 1912 roku. Picasso pozostawił Olivier bez grosza przy duszy. Picasso poślubił swoją pierwszą żonę, balerinę Olgę Khokhlovą, w 1918 roku. Małżeństwo to było burzliwe, jednak nawet po separacji nie doszło do rozwodu. Picasso nie zgodził się na niego, aby nie musieć dzielić się połową swojego bogactwa. Swoją drugą żonę, Jacqueline Roque, Picasso poślubił w 1961 roku, w wieku 79 lat. To właśnie z nią stworzył najwięcej obrazów. W ciągu jednego roku namalował 70 jej portretów. Jacqueline zastrzeliła się w 1986 roku. Z sześciu najważniejszych kobiet w życiu Picassa dwie same się zabiły, a dwie oszalały. Pablo Picasso wymagał od swoich kochanek spełnienia co najmniej dwóch warunków: musiała być uległa i niższa od niego (Picasso miał zaledwie 1,63 m wzrostu). Jedna z jego kochanek podobno powiedziała mu kiedyś: "Możesz być niezwykłym artystą, ale z moralnego punktu widzenia jesteś bezwartościowy". Jak dotąd, Picasso był najbogatszym artystą w historii. Picasso był w posiadaniu wielu swoich obrazów aż do śmierci, ponieważ trzymał z dala od rynku sztuki to, czego nie musiał sprzedawać. Ponadto miał znaczną kolekcję dzieł innych znanych artystów, niektórych jemu współczesnych (takich jak Henri Matisse), z którymi wymieniał się pracami. Pablo Picasso miał czworo dzieci i dla wszystkich był dość okrutny. Jego syn z pierwszego małżeństwa żył w ubóstwie, podczas gdy artysta prowadził wystawny żywot. Rozdawał obrazy znajomym, ale swoim potomkom nie dał niczego. Wnuk Picassa, Claude, popełnił samobójstwo w wieku 24 lat przez wypicie wybielacza. Picasso został pochowany w zamku na południu Francji, który kupił w 1958 roku. Chciał mieć tę posiadłość, ponieważ znajdowała się ona na stokach Mont Sainte-Victoire, ulubionego miejsca Cézanne'a. Spadkobiercy Picassa nieustannie sprzeczają się o prawa własności intelektualnej dotyczące jego dzieł. W 1948 Picasso przyjechał do Polski, by wziąć udział w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Odwiedził także Warszawę, gdzie miał okazję zwiedzić budowane właśnie osiedle mieszkaniowe na Kole (Wola). Oglądając wciąż nieukończone bloki, Picasso wszedł do jednego z mieszkań, gdzie narysował węglem na jednej ze ścian rysunek warszawskiej Syrenki. Rysunek przetrwał do 1953 roku. Kategorie: Inspirujący artyści Pablo Picasso obrazyPablo Picasso Pablo Picasso – któż nie słyszał tego nazwiska chociaż raz w swoim życiu? Ten hiszpański malarz oraz rzeźbiarz za sprawą swoich niezwykłych dzieł stał się bardzo popularny i należy do grona najwybitniejszych malarzy XX wieku. Pablo Picasso urodził się w w 1881 roku w Maladze w Hiszpanii. Talent plastyczny odziedziczył po ojcu, który dość szybko zorientował się w wyjątkowych zdolnościach syna. Picasso rozwijał swój talent na uczelniach w Maladze oraz Barcelonie. Następnie wyjechał do Francji, aby kontynuować naukę. Tam też wraz z Georgesem Braque zapoczątkował nowy, awangardowy kierunek w sztuce – kubizm. Pablo Picasso i niepowtarzalne dzieła sztuki Choć nie wszystkie jego dzieła tworzone były w tym nurcie, to kubizm Pabla Picassa najlepiej przedstawiają obrazy „Panny z Avignon” czy „Ma Jolie”. W opinii krytyków malarstwa styl Pabla Picassa jest trudny do klasyfikacji. Jego obrazy na różnych etapach życia były tworzone w różny sposób i zasadniczo się od siebie różniły. Przykładowo w okresie błękitnym, były to dzieła utrzymanie w kolorycie melancholijnym, ukazujące często biedę i ubóstwo ludzi. Przykładem obrazu stworzonego w tym okresie jest "Niebieski akt". Potem twórczość malarza Pabla Picassa weszła w tzw. okres różowy, pokazując radość z życia, sceny z życia cyrkowców. Jednym z najbardziej znanych obrazów Picassa jest „Guernica”. Malarz stworzył ją jako odpowiedź na wojnę domową w Hiszpanii. Inne znane obrazy Picassa to "Portret Dory Maar", "Płacząca kobieta", "Jacqueline", "Kobieta z wachlarzem", czy wspomniane już „Panny z Avignon". Obrazy Pabla Picassa uważane są za jedne z najdroższych na świecie. Nierzadko ich wartość przekracza kwoty rzędu 100 mln dolarów. Przykładem może być obraz "Chłopiec z fajką " sprzedany w 2004 roku za 126 mln $. Zobacz też: Salvador Dali ilość znalezionych obrazów:19OdkryjPablo Picasso - 50x70 cm - G100780Pablo Picasso - AktObraz malowany ręcznie, malowany: Artysta Akademia Sztuk Pięknych. OLEJ PŁÓTNO- Wymiary: 50x70cmPłótno jest naciągnięte na blejtram, a boki są gotowy do przez telefon +48 533 977 669 Liczba wyświetleń: 1827Pablo Picasso to jeden z najwybitniejszych XX-wiecznych artystów. Twórca geometrycznego stylu w sztuce nazwanego kubizmem. Jego malarstwo sprzedawane jest za setki milionów dolarów. Kim był i dlaczego każdy zna jego twórczość?Pablo Picasso, a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, urodził się 25 października 1881 roku w andaluzyjskim mieście Malaga, jako syn José’go Ruiza y Blasco i Marii Picasso y Lopez. Na artystyczne wychowanie Pabla zapewne duży wpływ miał ojciec, który także był Picasso od najmłodszych lat ujawniał swój talent plastyczny. Na początku drogi artystycznej kształcił się w Hiszpanii (już w wieku 19 lat ukończył studia w Barcelonie i Madrycie), a następnie od 1900 roku w Paryżu. W ojczyźnie uznawany jest za cudowne dziecko. Nieustannie wzbogacał swój styl w drodze artystycznych eksperymentów. Hiszpańskiego artystę przez całą twórczość interesowało przede wszystkim, jak piszą Anita Włodarczyk-Kulak i Maurycy Kulak, „uproszczenie przekazu wizualnego, ale inne od stosowanego do tej pory spłaszczania form”.W Paryżu po zapoznaniu się z modną wówczas sztuką afrykańską oraz twórczością impresjonistów i postimpresjonistów, Pablo Picasso zapoczątkował w swoich pracach tzw. okres błękitny (1901-1904 r.). Charakterystyczny dla tematyki okresu błękitnego był melancholijny nastrój oraz pomieszanie sztuki klasycznej z elementami awangardowymi. Bohaterami jego obrazów były osoby ubogie, ukazane w sposób ascetyczny, z wydłużoną sylwetką. Zupełnym przeciwieństwem był kolejny okres w jego twórczości, nazwany różowym (1905-1906 r.). Obrazy utrzymane w różowej kolorystyce nawiązywały do postaci patetycznej komedii ludzkiej (głównie arlekinów, cyrkowców czy ubogich wędrownych komediantów).Pablo Picasso: początek sławy i bogactwaMłodego Pabla Picassa od razu docenili zarówno artyści (zaprzyjaźnił się z Henri Matissem), jak i kolekcjonerzy. Słynny marszand i koneser sztuki Vollard, właściciel awangardowej galerii w Paryżu, zorganizował hiszpańskiemu artyście w 1901 roku wystawę indywidualną. Była to niezwykła nobilitacja dla zaledwie 20-letniego Hiszpana, który mógł wystawiać swoje dzieła w miejscu, w którym wisiały prace takich artystów, jak Vincent van Gogh czy Paul Cézanne. Twórczość młodego artysty doceniła także Gertrude Stein, amerykańska pisarka i kolekcjonerka obrazów. Najpierw została ona mecenaską Pabla Picassa, a później także przyjaciółką. Jako ciekawostkę warto podkreślić, że jednym z najsłynniejszych jego obrazów jest portret Gertrudy Stein (1906 r.), która pozowała do niego w aż około 80 sesjach malarskich! Jednak ostatecznie artysta obrażony na przyjaciółkę za obcięcie włosów… i tak dokończył dzieło z lata twórczości Pabla Picassa to pasmo wielkich zmian i ogromnych dokonań, które zapisały się na karcie historii sztuki. Niewątpliwie na ogromny sukces hiszpańskiego malarza wpływ miało wcześniejsze zapoznanie się ze sztuką afrykańską. Sztuka ta, razem z dziełami staroiberyjskimi, które także były w centrum zainteresowań młodego Hiszpana, skierowały artystę „w stronę eksperymentów nad skonstruowaniem nowej przestrzeni pozwalającej oddać na płaszczyźnie trójwymiarowość odwzorowanego obiektu”, jak określili to A. Włodarczyk-Kulak i M. form, silna geometryzacja przedstawień oraz zniesienie światłocieniowych efektów to początek kubistycznej drogi, której Pablo Picasso wraz z Georges’em Braque jest twórcą. Początkiem tej drogi jest obraz Panny z Awinionu, który stworzony został w 1907 roku (lata 1906-1909 określane są mianem fazy prekubistycznej). Choć sam kubizm (tzw. pierwsza faza analityczna) jako styl w sztuce narodził się w 1909 roku, w wyniku eliminacji krzywizn i ograniczenia barw do szarości. Takie rozwiązanie uważa się za perfekcyjną abstrakcyjność, która w późniejszym okresie powróciła do częściowej figuratywności (w tzw. drugiej fazie kubizmu – hermetycznego 1912-1913 r. oraz trzeciej fazie syntetycznej – 1912-1914 r.). Obraz Panny z Awinionu, jak opisuje to J. Białostocki, prezentuje sztukę „zaskakującą, ostrą, rezygnującą z piękna, świadomie niszcząc naturę i zastępując ją ładem dzieła sztuki, ale przy zachowaniu jakby śladów zniszczenia, jakiemu rzeczywistość podległa.” Opis ten poniekąd odzwierciedla całą twórczość kubistyczną, w której wiele było chęci wyzwania opinii oraz sprowokowania mieszczańskich widzów do Picasso bronił się przed teoretycznymi założeniami kubizmu. Dla niego nurt ten nie był nową filozofią, czy teorią, ale twórczością. Picassa interesowała wyłącznie sztuka. Malował to, co ukazywała mu jego wyobraźnia przekształcająca obraz świata. Po przekształceniach w środowisku artystycznym i zmianie frontu kubistycznego, Pablo Picasso wyjechał do Włoch, aby zaprojektować scenografię do baletu Picasso i poszukiwanie artystycznej drogiW latach 20. i 30. XX wieku Pablo Picasso coraz więcej czasu poświęcał rzeźbie. W tym czasie na jego sztukę duży wpływ miała hiszpańska kultura. Jego inspiracją okazała się korrida – stworzył „Minotauromachię” (1935). Po wybuchu wojny domowej w ojczystym kraju został dyrektorem Muzeum Narodowego Prado w Madrycie. W 1937 roku powstał jego najsłynniejszy obraz pt. Guernica. Dzieło to jest ekspresyjną wizją tragedii miasta Guernica y Luna, leżącego w autonomicznej republice Basków, które zostało zbombardowane 26 kwietnia 1937 1944 roku wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie osiadł we Francji, gdzie nastąpiło urozmaicenie twórczości artysty. W tym czasie, jak piszą A. Włodarczyk-Kulak i M. Kulak, „wykonywał kompozycje ścienne, trawestacje prac dawnych mistrzów ( Delacroix czy Moneta), ilustrował dzieła Balzaca i Owidiusza, zajmował się ceramiką, wykonywał portrety”.Pablo Picasso i polski akcent w twórczościMalarz dużo podróżował, poszukując jednocześnie swojej dalszej drogi artystycznej. Odwiedził także Wrocław oraz Warszawę, gdzie w jednym z mieszkań na odbudowanym osiedlu na Woli narysował na ścianie rysunek Syrenki z wydatnym biustem, który istniał do 1953 roku. Niestety, praca słynnego Picassa nie przetrwała ciągłych odwiedzin turystów, którzy chcieli zobaczyć dzieło. Zamieszkujące kawalarkę starsze małżeństwo postanowiło zamalować Syrenkę. Jak to jednak czasem bywa, historia zatoczy koło. Nowy właściciel kawalarki postanowił zrekonstruować dzieło mistrza na tej samej późnym okresie działalności artysta tworzył obrazy inspirowane arcydziełami malarstwa, a także ulubionym przez niego tematem związku pomiędzy malarzem i modelką. Pablo Picasso zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins, we Francji. Mimo sędziwego wieku (dożył 91 lat), tworzył do samego końca. Niewielu artystów może poszczycić się ogromną sławą, podziwem i bogactwem jeszcze za twórczością artysty najlepiej zapoznać się w muzeach dedykowanych jego działalności. W Barcelonie znajduje się kolekcja ponad 4000 dzieł artysty , w Maladze 233 dzieła, choć w najbliższym czasie kolekcja powiększy się o dodatkowe 162 dzieła , a w Paryżu jest ok. 5000 prac. Są to jedynie wybrane placówki muzealne poświęcone twórczości artysty, bezpośrednio związane z życiem Pabla dzieł sztuki, a twórczość PicassaCeny dzieł Pabla Picassa cały czas rosną. Niewątpliwie jego prace są jednymi z najdroższych na świecie. Obraz Pabla Picassa Le Rêve został sprzedany za 155 milionów dolarów. Inne dzieło hiszpańskiego malarza, Chłopiec z fajką, w roku 2004 sprzedano za równie niebotyczną sumę 104 mln dolarów. Natomiast Dora Maar z kotem sprzedała się za ponad 95 mld dolarów, a Portret Marie-Therese Walter, zwanej złotą muzą za ponad 69 mld dolarów. To tylko nieliczne dzieła sztuki twórczości Pabla Picassa, które licytowane są na światowych Judyta Ostapiak-Jagodzińska Źródło: Licencja: CC BY-SA Jan Białostocki, „Sztuka cenniejsza niż złoto. Opowieść o sztuce europejskiej naszej ery”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa Mieczysław Porębski, „Kubizm. Wprowadzenie do sztuki XX wieku”, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa Anita Włodarczyk-Kulak, Maurycy Kulak, „O sztuce nowej i najnowszej. Główne kierunki artystyczne w sztuce XX i XIX wieku”, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa-Bielsko-Biała Stefano Zuffi, „Klasycy sztuki. Wielki słownik malarzy”, t. III, Wydawnictwo HBS, Warszawa „10 najdroższych obrazów, które pobiły rekordy na rynku sztuki”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], „Najdroższe dzieła sztuki na świecie”, [w:] Gazeta [dostęp: 30 listopada 2020], Krupa Paulina, „Złota muza Picassa drugim najdroższym dziełem w Europie”, [w:] „Rynek i sztuka”, [dostęp: 30 listopada 2020], Komaiszko Kacper, „Syrenka Picassa wróci na ścianę wolskiego mieszkania. Wkrótce będzie można podziwiać odwzorowany szkic”, [w:] warszawa naszemiasto, [dostęp: 30 listopada 2020],

pablo picasso słynne obrazy